Mangësitë në martesë

Nëse njëri nga bashkëshortët gjen një të metë tek tjetri, si çmenduria, lebëra (gërbulë), etj dhe nuk ka qenë në dijeni për këtë para se të bëhej akti i martesës, ka të drejtë që ta prishë këtë akt.
Nëse femra e shikon që burri i saj është impotent, e pret një vit. N.q.se ai vazhdon në atë gjendje, i lejohet që ta prishë aktin e martesës.

Nëse femra robëreshë lirohet dhe bashkëshorti i saj është akoma rob, ajo ka të drejtë që të ndahet prej saj ose të qëndrojë me të, sipas hadithit të gjatë të Aishes (radijallahu anha) në tregimin e Berires ku ndër të tjera thotë: “Kur Berirja u lirua, u la të zgjedhë për burrin e saj”. (Buhariu dhe Muslimi)
Kur akti i martesës prishet para marrëdhënieve intime, femrës nuk i takon paja. Por nëse prishja e aktit është pas marrëdhënieve, atëherë asaj i takon paja dhe burri i saj shkon dhe ia kërkon (pajën) atij që e mashtroi për këtë të metë. Paja duhet të jetë e vogël. Është pyetur Aishja (radijallahu anha): Sa ka qenë paja që ka dhënë Profeti (alejhi salatu ue selam)?
Dhe është përgjigjur: “Paja që ka dhënë për gratë e tij ka qenë 12 okë e gjysëm të cilat janë 500 derhem”. (Muslimi) Safija u lirua nga robëria dhe dhënia e lirisë ishte paja e saj. (Buhariu dhe Muslimi)
Profeti alejhi (salatu ue selam) i tha një burri: “Gjej qoftë edhe një unazë prej hekuri”. (Buhariu dhe Muslimi)

Gjithçka që ka vlerë dhe jepet me qira, vlen të jepet pajë. Nëse martohet me një femër dhe nuk i ka caktuar vlerën e pajës, asaj i takon e një pajë aq sa kanë të afërtat apo shoqet e saj.
Nëse burri e shkurorëzon bashkëshorten para se të kryejë marrëdhënie intime, i jep diçka nga pasuria e tij, sipas gjendjes financiare të burrit të saj, bazuar në thënien e Allahut: “Nuk ka gjynah mbi ju, në qoftë se i ndani gratë, kur akoma nuk i keni prekur ato (për të bërë marrëdhënie me to) dhe nuk u keni përcaktuar mehrin, por jepuni atyre (një dhuratë të përshtatshme); i pasuri sipas pasurisë së tij dhe i varfëri sipas pasurisë së tij, e një dhuratë me një vlerë të arsyeshme është detyrë për ata që bëjnë vepra të mira”. (Bekare 236)

Gruas i takon paja e plotë kur i vdes burri ose ka kryer marrëdhënie intime (dhe e ka ndarë).
Kur e ndan burri para se të krejë marrëdhënie intime dhe i ka caktuar pajën, gruas i takon gjysma e saj. Por, nëse gruaja e lë burrin, apo e ndan burri gruan për shkak të një të mete që ka, asaj nuk i takon asnjë pjesë e pajës.

Ai që ndan gruan e tij, duhet që t’i japë diçka nga pasuria e tij, si ngushëllim për të, sepse Allahu thotë: “Dhe për gratë e ndara, mbajtja me mjete jetese, të jetë në një shkallë të arsyeshme. Kjo është detyrë për të devotshmit “. (Bekare 241)