Mirësjellja, butësia dhe mëshira janë të çmueshme me çdokënd, por kur janë në pyetje më të dobëtit, ajo bëhet virtyt edhe me i vlefshëm. Kësisoj i trajtonte Muhamedi, (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!), fëmijët:
Ibën Mesudi tregon se kur i Dërguari i Allahut binte në sexhde, nipat e tij Hasani dhe Husejni i hipnin mbi shpinë. Kur të tjerët donin t’i pengonin në këtë, ai, (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!), u jepte shenjë që t’i lënë. Kur përfundonte namazin i ulte në prehër. (Shënon Ebu Ja’la dhe Ibën Huzejme.)
Enesi transmeton se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Unë hyj në namazin duke dëshiruar që ta zgjas atë, por e dëgjoj vajin e fëmijës, andaj e fal më shpejt namazin nga frika se mos e ëma është duke u falur me neve e do të shqetësohet.” (Buhariu)